De afgelopen periode heeft architect Hans Oudendorp zich vooral gericht op apparte- menten en lofts, een type woning dat net als in de jaren 90 weer erg in trek is en al zeker in Amsterdam. Hier worden de scheidingen tussen ruimtes in nieuwe wijken, maar ook in privéwoningen steeds meer weggehaald. Het monolithische gebouw dat Hans op IJburg optrok, is pragmatisch en functioneel. Het huisvest de studio van zijn man, stylist Marc Heldens, die met zijn scherpe oog de details weet te spotten die het verschil maken in de interieurs die hij voor fotografen stylet … Wij mochten een kijkje gaan nemen.
IDEAT : Waarom hebben jullie gekozen voor ijburg in amsterdam?
Marc Heldens: Toen Hans en ik op zoek waren naar een nieuwe woon- en werkplek, hebben we een aan- tal huizen in Amsterdam bezocht, maar kozen we uiteindelijk toch voor nieuwbouw. Op dat moment lanceerde Amsterdam haar uitbreidingsplan voor de wijk IJburg, waarvan de lig- ging erg speciaal is op een archipel van kunstmatige eilanden in het IJmeer. Op Steigereiland, het eerste opgeleverde eiland, kon je kavels kopen waar je zonder bouwvergunning mocht bouwen. Dat van ons was 7 bij 21 meter, met een stadstuin van zo’n 60 m2. Daarom kozen we ervoor om vier verdiepingen te bouwen, waarbij de helft van de totale ruimte bestemd zou zijn als woning en de rest gebruikt zou worden als werkruimte.
Hoe ontwikkelt dit stadsdeel zich?
M.H.: De laatste twee eilanden van IJburg, Centrumeiland en Strandeiland, zijn intussen aangelegd en klaar voor nieuwe ontwikkelingsprojecten. Over een paar jaar komt daar Buiteneiland bij (een eiland voor recreatie en watersport). IJburg is in 25 jaar uitgegroeid tot een volwaardige wijk van Amsterdam, met 45 000 inwoners, een eigen stadscentrum, een eigen jachthaven … Steigereiland-Zuid, onze wijk, is residentieel en ‘groen’, met veel opmerkelijke architectuur omdat er geen stedenbouwkundige beperkingen waren.
Hoe past jullie woon- en werkplek in de stad?
M.H.: Het zorgt voor een eigenaardig element in de wijk waarin het zich bevindt, die niet echt een stijl had. Het is een persoonlijke herinterpretatie van de 17de-eeuwse kanaalhuizen, zoals je die in Amsterdam vindt aan de Herengracht, Keizersgracht en Prinsengracht.
“Ik droomde van een werkomgeving die ook een plek zou zijn om te leven, met een salon en een bibliotheek waarin mijn architectuurboeken, decoratie- en designtijdschriften en kunstwerken uit mijn collectie staan.”
Van welk alledaags voorwerp zou je moeilijk afstand kunnen doen?
M.H.: Onze zitbank Orwell uit de jaren 80, ontworpen door Duc Ngo Quang (Christian Duc, 1947- 2013), een Vietnamees-Franse ontwerper. Ik kocht hem van een voormalige klant van Food for Buildings, een baanbrekend architectuur- en designbureau in Nederland.
Wat vind je leuk aan je vak en hoe is het geëvolueerd?
M.H.: De laatste jaren is mijn werk geëvolueerd van styling naar pure storytelling. De persoonlijkheid van een interieur primeert voortaan op de decoratie en de meubelstuk- ken die het inkleden. Ik vind het geweldig dat ik in mijn werk alle dingen kan combine- ren die me na aan het hart liggen: mensen ontmoeten, een ruimte observeren, analyseren en in beelden omzetten. Als creatief directeur in de nichesector van het design probeer ik altijd met mijn eigen zintuigen te ontdekken wat een plek zo origineel maakt, en de eerste keuze is vaak de juiste.
Artikel oorspronkelijk gepubliceerd in IDEAT Benelux n°4 november-december 2023 en bewerkt.
