D
e steden van vandaag kan je niet meer vergelijken met die van tien jaar geleden. Hoe speel je in op de groeiende vraag van overheden naar doordachte, gemeenschappelijke ruimtes? Hebben we meer of net minder straatmeubilair nodig? Investeren in de openbare ruimte is cruciaal, zeker vandaag, in een tijd waarin polarisatie steeds voelbaarder wordt. (Het is verleidelijk om je terug te trekken, individueel of als groep.) De stad moet een plek blijven waar mensen elkaar ontmoeten, ideeën uitwisselen en samenleven. Een plek die uitnodigt tot dialoog, interactie en bezinning over onze leefomgeving.
We moeten de manier waarop we samen leven beschermen en blijven in vraag stellen, dat moet een prioriteit blijven
Lucile Soufflet
Maar de openbare ruimte heeft meer nodig dan functioneel straatmeubilair en een doordachte aanleg. De openbare ruimte bestaat omdat we aandacht besteden aan het ontwerp, het productieproces en het gedeelde gebruik ervan. Dat zou de echte drijfveer moeten zijn voor nieuwe creaties. Stadsmeubilair is een vorm van contextueel design: het moet niet alleen functioneel zijn, maar ook harmonieus aansluiten bij de stad – ongeacht zijn schaal. En het moet niet alleen ontworpen zijn met oog voor de ander, maar ook voor zo veel mogelijk ‘anderen’ … Stedenbouwkunde kan de identiteit van een plaats versterken. Ik hou van projecten die kunnen meegroeien met de noden, in vorm en schaal (op de foto: picknickbank in hout en gelakt staal en een meubelset in het CAP-museumcomplex in Bergen, red). Het is een essentiële vorm van industriële kunst, waarin ‘anders-zijn’ wordt ingezet als krachtig instrument.
Het vak van ontwerper reikt verder dan alleen schoonheid: hij of zij moet dingen in vraag stellen, verschillen blootleggen en oplossingen aanbieden. En als dat rond een plein of op een bankje kan, des te beter!
*De overzichtsexpo van Lucile Soufflet in het CID Grand-Hornu (BE) loopt nog tot 24 augustus.
